We vertrekken mooi op tijd uit Amersfoort naar rozenstad Lottum. Daar brengen we een bezoek aan Tuin Verheggen. We worden met koffie en heerlijke krokante Limburgse vlaai ontvangen. De eigenaresse vertelt hoe haar tuin in de loop van de tijd is ontstaan. Het is nu een gevarieerde, kleurrijke tuin van 4000 m² met mooie zithoekjes. Specialiteit is een groot assortiment vaste planten en dahlia’s welke in mooie kleurcombinaties zijn toegepast in de borders. Om deze dahlia’s in volle glorie te aanschouwen, zal een tweede bezoekje in augustus nodig zijn. Geen straf, integendeel. Oude bomen en heesters bepalen mede de sfeer van deze tuin.

Al wandelend kom je eerst in het oudste gedeelte, een gazon met een oude hemelboom, omzoomd door borders, een gezellig theehuisje en een overdekt terras. Na de Engelse bordertuin komt de vier kleurentuin. In deze tuin zijn vaste planten, grassen en dahlia’s op kleur gecombineerd. 

Via de romantische tuin kom je in de dahlia/grassentuin. Verder is daar de grote bordertuin en de groene tuin, waar de sfeer bepaald wordt door een grote rode beuk, rododendrons en azalea’s.

Rond het middaguur arriveren wij bij De Carishof in Klimmen. Daar worden we ontvangen door de eigenaren die ons in de carré van de boerderij die uit de 17e eeuw stamt vertellen over hun passie. 

De tuin van De Carishof – groot circa 3800 vierkante meter – ligt rond een traditionele Limburgse carréboerderij. Tussen twee hagen door betreed je de tuin die zich als een waaier opent met zicht over de tuin zelf en ook het omringende heuvelland, wat het geheel een haast onbegrensde diepte en rust verschaft.

Dichtbij de boerderij is de aanleg gecultiveerd, uitlopend op een natuurlijke overgang naar het landschap. De bloemen zijn geconcentreerd rond of nabij het huis; naar buiten toe zijn er de fruitbomen en -struiken en wijnstokken. Hagen bepalen de structuur en stellen paal en perk aan de natuur die zich daarbinnen naar hartenlust ontplooien mag. Boomgroepen en een natuurlijke vijver geven de tuin iets parkachtigs, evenals het beekje dat het perceel begrenst. 

De (bloem)kleuren van de tuin beslaan in de zomer alles van wit over roze en blauw naar donkere tinten. De cour van de boerderij is vooral benut voor planten in potten rond een dakplataan die samen met een klaterend muurfonteintje iets van een mediterrane sfeer schept.

Via de Limburgse heuvels, waar kleine weggetjes, bruggetjes en tunneltjes het uiterste vergen van de stuurmanskunst van onze chauffeur gaan we op weg naar Gulpen. Met behulp van een van origine Limburgse reiziger vinden we de grote weg en arriveren we bij de tuin Van Moeras tot Paradijs. Verscholen aan de buitenrand van Gulpen ligt de oprijlaan naar het huis. De eigenaresse, 78 jaar jong, vertelt met graagte over haar filosofie bij het tuinieren. 

Om één element in de tuin kun je absoluut niet heen, de enorme vijver. Al is het de vraag of je een watertje van dertig bij twintig meter wel een vijver kunt noemen. Toen de eigenaren de lap grond in Gulpen vijftig jaar geleden kochten, was het gewoon nog een drassig moeras. Op dit punt sijpelde het water van het plateau van Margraten in de tuin en vond zo haar weg naar het riviertje de Gulp. Vandaar dus dat hun grond een moerassig gebied was. 

De slootjes en wandelpaden zorgen voor een natuurlijke verbinding tussen de grassen-, hortensia-, hosta-, rozen- en vaste plantentuin. De tuin van 6000 M2 bevindt zich midden in het fraaie Limburgse landschap en van hieruit heeft men een mooi uitzicht op de kerkdorpjes Wijlre en Eys. De zichtlijnen accentueren de omgeving. De grote variëteit aan bijzondere bomen, zoals Parrotia persica, Morus alba, Gleditsia, en Acer geeft een mooi contrast met de onderbegroeiing. Het hele jaar door geven de diverse planten en bomen veel kleur. De kunstobjecten verspreid over de tuin geven nog een extra dimensie.

Aan het eind van de middag arriveren wij in ons hotel Gulpenerland in Gulpen. Na de nodige administratieve handelingen krijgt iedereen de kamersleutel. Tijdens het prachtig opgemaakt geserveerde diner wordt de dag nog eens doorgenomen. Een deel van de mensen gaat op tijd slapen. Anderen lopen nog even naar het dorp of de heuvel op naar het Mariabeeld op de top. 

Na het ontbijt op de tweede dag gaan we weer op pad. Tenminste dat is de bedoeling. Helaas heeft Maria niet de nodige bescherming kunnen bieden tegen het ongedierte dat zich tussen de planten verstopte. Een teek en de eikenprocessierups hebben hun kans waargenomen en toegeslagen. Dat moet eerst opgelost worden. Geen punt: de ambulancepost is naast het hotel en brengt een van de dames naar de huisarts. Wie durft nog iets te zeggen over de gezondheidszorg in Nederland? Na een sprintje om de huisarts contant te betalen en een bezoekje aan de apotheek, gaan we op weg naar kwekerij Bastin vlak bij Valkenburg, een heuvelachtige, mediterraan aandoende kwekerij, gespecialiseerd in lavendel, onlangs nog te zien in BinnensteBuiten. De kwekerij heeft mooie voorbeeldborders met alle planten, die zij verkopen. Naast lavendel verkopen ze salvia’s, prairieplanten, kruiden, moestuinplanten, bijenplanten, rozen, potplanten, grassen, pioenrozen en helleborus. In het winkeltje zijn allerlei passende artikelen te koop. Gelukkig is er een veel ruimte onder in de bus!

De lunch gebruiken we in De Heerenhof in Maastricht die wij betreden via een poortje langs een oud huis. 

De tuin bestaat uit twee delen. De oude, romantische tuin: hier stond de theaterachtergrond van de eigenaren aan de basis van het ontwerp van de Heerenhof. Zij bouwden groene decors die door hun uitgesproken vormen en kleuren ieder tuindeel een ander karakter geven. Tussen de coulissen van hagen, leibomen en fruitbomen staan elk tuinseizoen weer andere juweeltjes in de spotlights. Achter de nostalgische kippenweide opent het piepende smeedijzeren hek naar “Het Groene Theater”. Hier spelen ze toneel en vieren elk jaar de Zonnewende.

Via een hekje kom je in de nieuwe tuin. De mise-en-scene van deze tuin is strak en minimalistisch, maar tegelijkertijd met een neiging naar opera in zijn groteske vormgeving. Binnen de groene transparante ruimte komen de wulpse vormen van het Buxuslandschap en de serene kleur van de Witte Slinger helemaal tot hun recht. Hier schrijden de twee gracieuze witte pauzen over de groene loper. De finale is het hypermoderne H-House 

Onder de Paulownia’s op het grasveld staan de mooi gedekte tafels klaar voor de lunch. De witte pauwen showen graag hun verenpracht en het hondje houdt de wacht vanuit het raam op de bovenverdieping. In deze ambiance wordt ons een voortreffelijke lunch geserveerd. Zo voortreffelijk dat we de planning los moeten laten. Daar moppert niemand over. 

Wat verlaat komen we aan in Brookergarden in Hout-Blerick. 

De tuin van de familie Gubbels is een zelfontworpen tuin van 5500 m2 groot en woorden schieten te kort om deze tuin te beschrijven. De heer des huizes vertelt over zijn rigoureuze aanpak om de tuin zo mooi te krijgen. In september gewoon de maaier eroverheen, 25.000 bollen erin plus een dikke laag compost en dan wordt het in het jaar daarop weer een betoverend plaatje.

De tuin is gevarieerd van opzet met romantische hoekjes. De uitgebalanceerde beplanting loopt vloeiend over en heeft verschillende thema’s.  Er zijn voldoende hoeken en hagen om het geheel spannend te houden. Openheid en beslotenheid vormen zowel de doelstelling als de uitdaging. De eigenaren houden van verschillende sferen maar die moeten wel geleidelijk in elkaar overlopen om uiteindelijk een geheel te vormen. Onze tuinreizigers raken niet uitgepraat over de perfectie van het geheel, tuin, gebouwen, beplanting, grasveld…… En dat doordat dochterlief de paarden heeft verjaagd met haar allergie. 

Onderweg naar Amersfoort stoppen we bij pannenkoekenhuis Kernhem op landgoed Kernhem bij Ede. Op deze mooie locatie sluiten we af met een lekkere pannenkoek. Al met al komen we een uur later aan dan gepland. Iedereen pakt koffers en planten en vertrekt vol inspiratie voor de eigen tuin weer naar huis. Zoals eerder blijft er een tas met planten over en mist iemand anders een plant. Maar ook dat komt weer goed.